ale symbolem chrześcijaństwa jest krzyż. To przewrotne zdanie jest prawdziwe. Na długo przed narodzeniem Jezusa z Nazaretu, krzyż był symbolem popularnym w wielu kulturach. Niektóre liczą kilka tysięcy lat. Pochodząca (na zdjęciu) z Cypru statuetka w kształcie krzyża ma 4500 lat. Symbol krzyża znany był w kulturze minojskiej na Krecie (sprzed ponad 4 tys. lat). Widniał na babilońskich pieczęciach cylindrycznych z XVIII wieku p.n.e. a staroasaryjscy królowie nosili krzyże (emblemat władzy) na szyi. Krzyż na głowie mają wyobrażenia przedchrześcijańskiej bogini Diany Etruska, a potem rzymska bogini Minerwa nosi krzyż na szyi, krzyż w ręku dzierży fenicka bogini Astarte. Dwie linie przecinające się pod kątem prostym to najstarsze symboliczne przedstawienie świata (tzw. imago mundi).Krzyż używany był także w kulturach bliższych czasowo chrześcijaństwu, ale miał znaczenie pogańskie. I tak, w symbolice ludów afrykańskich skrzyżowania dróg są miejscem odbywania praktyk magicznych. Tam zatrzymują się duchy. Krzyż czcili królowie Inków z Cusco i Majowie w Palenque. Krzyż u Majów podobnie jak u Azteków wyobrażał „drzewo świata”. Zaklinacze deszczu u Indian północnoamerykańskich przywoływali ducha rysując krzyż.
U ludów słowiańskich krzyż miał znaczenia magiczne: był symbolem zastawiającym drogę demonom. U ludów syberyjskich istniał zwyczaj krzyżowania kijów po powrocie z pogrzebu. Na terenie Polski krzyżowano miotły.
Niezgodny z faktami historycznymi jest kształt krzyża lansowany przez chrześcijańską „faktografię”, na którym jakoby zawisł Jezus. Krzyż, jako narzędzie tortur oraz haniebnej śmierci w tamtych czasach, stosowany wobec pospólstwa i najgorszego elementu, był krzyżem składającym się z pionowego oraz górnego pala (belek) i miał kształt dużej litery T.
Obecny kształt krzyża chrześcijaństwo zawdzięcza świętemu Augustynowi (354-430), który w swojej fantazji zmienił jego formę na czteroramienną, bowiem nie godziło się, aby Zbawicielowi przypisać taki sam krzyż, na jakim uśmiercano niewolników, buntowników oraz pospolitych kryminalistów.
Oprac. Wędrowiec na podst art. Racjonalisty
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz